ATİLLA İLHAN(BEN SANA MECBURUM)

şiirlerini bekliyoruz...

Ben Sana Mecburum
ben sana mecburum bilemezsin

adini mih gibi aklimda tutuyorum

buyudukce buyuyor gozlerin

ben sana mecburum bilemezsin

icimi seninle isitiyorum


agaclar sonbahara hazirlaniyor

bu sehir o eski Istanbul mudur

karanlikta bulutlar parcalaniyor

sokak lambalari birden yaniyor

kaldirimlarda yagmur kokusu

ben sana mecburum sen yoksun


sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

insan bir aksamustu ansizin yorulur

tutsak ustura agzinda yasamaktan

kimi zaman ellerini kirar tutkusu

birkac hayat cikarir yasamasindan

hangi kapiyi calsa kimi zaman

arkasinda yalnizligin hinzir ugultusu


Fatih`te yoksul bir gramofon caliyor

eski zamanlardan bir cuma caliyor

durup kose basinda deliksiz dinlesem

sana kullanilmamis bir gok getirsem

haftalar ellerimde ufalaniyor

ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

ben sana mecburum sen yoksun


belki Haziran`da mavi benekli cocuksun

ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

bir sileb siziyor issiz gozlerinden

belki Yesilkoy`de ucaga biniyorsun

butun islanmissin tuylerin urperiyor

belki korsun kirilmissin telas icindesin

kotu ruzgar saclarini goturuyor


ne vakit bir yasamak dusunsem

bu kurtlar sofrasinda belki zor

ayipsiz fakat ellerimizi kirletmeden

ne vakit bir yasamak dusunsem

sus deyip adinla basliyorum

icimsira kimildiyor gizli denizlerin

hayir baska turlu olmayacak

ben sana mecburum bilemezsin
ATİLLA İLHAN

KİMİ SEVSEM SENSİN
her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet

sarışın başladığım esmer bitiyor

anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli

dudakları keskin kırmızı jilet

bir belaya çattık / nasıl bitirmeli

gitar kımıldadı mı zaman deliniyor

kimi sevsem sensin / hayret

kapıların kapalı girilemiyor

* * *


kimi sevsem sensin / senden ibaret

hepsini senin adınla çağırıyorum

arkamdan şımarık gülüşüyorlar

getirdikleri yağmur / sende unuttuğum

hani o sımsıcak iri çekirdekli

senin gibi vahşi öpüşüyorlar

kimi sevsem sensin / hayret

in misin cin misin anlamıyorum


ATTİLA İLHAN

ONSEKİZ
alnında satır gibi indirmiş kaşlarını

ağzı yüzü kan revan içindedir

içinde birşeye baktığı belli

kimbilir nedir

belki tortulu kalın bir nehir

belki bir şehir / bir nehir gibi uğultulu

elektrik bilemiş kaldırım taşlarını

belki hiç olmayan sevgilisidir

o filmden çaldığı genç kız hayali

saçları yalnızlığına dağılmış

belli belirsiz tutukluluk hali

tenhalara kaçırır bakışlarını


iki gecedir yerinden kıpırdamadı

çenesi kilitki dudakları şiş

karanlıkta gizlice sakal büyütüyor

içindeki başka bir kata inmiş

belki arka bahçeye uzak çocukluğundan

morsalkım kokuları böğürtlen tadı

yukarda haşarı uçurtmalar

annesi içerde çamaşır ütülüyor

akşama yatılı misafirleri var

erzurum'dan

koşma oğlum bu nasıl çember çeviriş

az önce düştü de burnu kanadı

belki bıyıklarında yaladığı kan


birini çağırıyorlar onu olabilir mi

adını hatırlasa bilmece çözülecek

adını hatırlamıyor kaç yaşında olduğunu

hatırladığı içindeki bir gemi

yıllardan ilkokul belki 23 nisan

heybeli'ye geziye gidilecek

yol boyunca aralıksız kuş yağmuru

gemiyle yarışan yunuslar

maviliğin gözlerine sığmayan sonsuzluğu

o ilk hürriyet sarhoşluğu


korkudan ihtiyarlayabilir mi

yirmi yaşında insan


ATTİLA İLHAN